27/06/07

A TÉCNICA, 2

desgraciadamente, a percepción que temos a priori e incluso a posteriori, respecto do conxunto de prácticas propias do noso entrenamento, é a de un prezo a pagar para poder facer música, idea discutible. a suxeción da arte á lóxica de mercado obriga, porén ao/á profesional a manter un nivel alto de rendemento físico. xa post@s a vivir da música, necesitamos pois facer da técnica unha vivencia básicamente pracenteira. para atopar esa fórmula penso que é bó pensar no feito técnico como nunha fonte de pracer de seu. como nun deporte, unha arte, un proceso creativo. deporte como goce do corpo que respira en movemento.arte como percura da fluidez e a beleza dos movementos, como deseño dunha coreografía.creación non conformándonos có que se merca feito nos manuais. tod@s somos quén de inventar os nosos propios exercicios, ou de adaptar os que preexisten de xeito innovador. trátase de facer noso aquelo que facemos seguindo consignas chegadas de fora. apropiarnos disas consignas, reinterpretalas.

1 comentário:

Anónimo disse...

Laura, levas moito tempo sen escribir. Esperamos que voltes axiña. Gracias.

Folieiro