LER

chamamos "lectura", en violín, a algo que non se fai só cos ollos. @s violinistas somos moi ruidentos, algun dia haberá que recoñecelo. fáisenos extraordinariamenmte dificil estar en actividade non sonora. por exemplo, parar de vez en cando para pensar no feito e no que virá. coherentemente con esa condicion ruidenta, tamén "lemos" case que sempre "en alto". deberiamos de ter as partituras xunto á cama para darlles unha ollada á noite, cando tod@s durmen e o silencio abre camiño ao pensamento. ou levalas connosco no autobús ou no tren. as veces que o fago sei que aprendo dun xeito non peor, e pode que mellor do que polo sistema común de lectura. e, afortunadamente, diferente. a variedade é unha gran cousa no método xeral de traballo. ter moitos procedimentos dos que botar man, como un pintor ten moitas cores na paleta para escoller e para misturar.
.....

é bó engadir que a lectura, frecuente e diversa, (sonora ou non), de partituras descoñecidas é tan necesaria para @ violinista como o é a lectura de novos libros para calquera...